HTTP2 چیست؟ (به زبان ساده)
برای اینکه بفهمیم HTTP2 دقیقاً چیست، بهتر است ابتدا به این فکر کنیم که وقتی شما آدرس یک سایت را وارد می‌کنید یا روی لینکی کلیک می‌کنید، چه اتفاقی می‌افتد. مرورگر شما یک “درخواست” به سرور آن وب‌سایت می‌فرستد تا اطلاعات لازم برای نمایش صفحه را دریافت کند. سرور هم با ارسال یک “پاسخ” که شامل تمام محتوای صفحه (مثل کدهای اصلی صفحه (HTML)، فایل‌های طراحی ظاهر سایت (CSS)، عکس‌ها، ویدئوها، فایل‌های کارهای تعاملی سایت (جاوااسکریپت) و غیره) است، به این درخواست جواب می‌دهد. پروتکل HTTP در واقع همان زبان و روشی است که این درخواست‌ها و پاسخ‌ها با آن بین مرورگر و سرور رد و بدل می‌شوند.
نسخه قبلی این پروتکل، یعنی HTTP1.1، در زمان خودش کارآمد بود. اما وب‌سایت‌های امروزی بسیار پیچیده‌تر شده‌اند و برای نمایش کامل یک صفحه، نیاز به دریافت تعداد زیادی فایل مختلف (مثل ده‌ها عکس، چندین فایل CSS، فایل‌های جاوااسکریپت و غیره) دارند.
تصور کنید که می‌خواهید تمام وسایل یک خانه را (که این وسایل همان فایل‌های مختلف یک صفحه وب هستند) با کمک یک نفر دیگر جابه‌جا کنید.
در روش HTTP1.1، روال کار تقریباً شبیه این بود که شما و کمک‌تان مجبور بودید برای برداشتن هر وسیله، یک بار مسیر رفت و برگشت را طی کنید و منتظر بمانید تا آن وسیله کاملاً جابه‌جا شود، سپس برای وسیله بعدی بروید. این کار باعث می‌شد که جابه‌جایی تعداد زیادی وسیله، زمان زیادی ببرد و اگر یکی از وسایل خیلی سنگین بود (یک فایل حجیم)، بقیه وسایل پشت آن منتظر می‌ماندند تا کار جابه‌جایی آن تمام شود. به این مشکل “Head-of-Line Blocking” یا مسدود شدن سر خط می‌گفتند که باعث تأخیر در بارگذاری می‌شد. برای اینکه کمی کار سریع‌تر شود، مرورگرها سعی می‌کردند چندین “مسیر رفت و برگشت محدود” (معمولاً 4 تا 8 مسیر همزمان) را برای جابه‌جایی باز کنند تا چند وسیله همزمان جابه‌جا شوند، اما باز هم این تعداد محدود بود و مشکل اصلی به طور کامل حل نمی‌شد.
حالا بیایید ببینیم HTTP2 چگونه این مشکل را حل می‌کند. HTTP2 مثل این می‌ماند که برای جابه‌جایی وسایل خانه، از دوستان و خانواده‌تان هم کمک بگیرید و همه با هم، و در مسیرهای رفت و برگشت متعددی که همزمان فعال هستند، شروع به جابه‌جایی وسایل کنید.
در روش HTTP2، مرورگر و سرور می‌توانند تعداد بسیار زیادی درخواست و پاسخ را به طور همزمان و موازی بر روی یک ارتباط واحد بین خود رد و بدل کنند . به این ویژگی “Multiplexing” می‌گویند . این یعنی دیگر لازم نیست مرورگر منتظر بماند تا یک فایل به طور کامل دانلود شود و سپس درخواست فایل بعدی را بفرستد؛ می‌تواند درخواست همه فایل‌ها را تقریباً همزمان ارسال کند و سرور هم پاسخ‌ها را به صورت بهینه برای مرورگر می‌فرستد . این کار به طرز چشمگیری سرعت بارگذاری صفحه را افزایش می‌دهد.
در این مقاله بصورت خلاصه چه می آموزیم:
| خلاصه نکات مهم این مقاله | توضیح ساده و کاربردی |
| HTTP2 چیست؟ | نسل جدید پروتکل استاندارد انتقال اطلاعات در وب، جایگزین HTTP1.1 برای ارتباط سریع‌تر مرورگر و سرور. |
| هدف اصلی آن؟ | کاهش چشمگیر زمان بارگذاری صفحات وب و بهبود عملکرد کلی سایت. |
| چطور سرعت را افزایش می‌دهد؟ (مهمترین تکنیک) | مالتی‌پلکسینگ (Multiplexing): امکان ارسال و دریافت همزمان چندین درخواست و پاسخ روی تنها یک اتصال شبکه، برخلاف HTTP1.1 که برای هر درخواست جدید نیاز به اتصال جدید یا انتظار داشت. |
| چطور سرعت را افزایش می‌دهد؟ (تکنیک دیگر) | فشرده‌سازی هدرها (Header Compression): کاهش حجم اطلاعات اضافی (هدرها) که در هر درخواست و پاسخ بین مرورگر و سرور رد و بدل می‌شود. |
| چطور سرعت را افزایش می‌دهد؟ (تکنیک دیگر) | Server Push: سرور می‌تواند منابعی (مانند فایل‌های CSS یا JavaScript) را که حدس می‌زند مرورگر به‌زودی به آن‌ها نیاز خواهد داشت، قبل از اینکه مرورگر آن‌ها را درخواست کند، برایش ارسال کند. |
| فرمت داده‌ها چگونه است؟ | استفاده از قالب باینری (Binary) برای انتقال داده‌ها که نسبت به قالب متنی HTTP1.1 کارآمدتر است. |
| تاثیر مستقیم بر SEO چیست؟ | بهبود قابل توجه سرعت سایت که مستقیماً بر تجربه کاربری (UX) تأثیر مثبت دارد و یکی از فاکتورهای مهم رتبه‌بندی گوگل، به خصوص در Core Web Vitals محسوب می‌شود. |
| آیا استفاده از HTTPS برای HTTP2 لازم است؟ | بله، اگرچه در استاندارد اولیه اجباری نبود، اما تمام مرورگرهای اصلی HTTP2 را تنها بر روی اتصالات رمزنگاری شده (HTTPS) پیاده‌سازی و فعال می‌کنند، در نتیجه عملاً استفاده از HTTPS الزامی است. |
| چه تکنیک‌های بهینه‌سازی قدیمی منسوخ شده‌اند؟ | تکنیک‌هایی مانند ترکیب کردن (Combine) فایل‌های CSS و JavaScript یا استفاده از دامنه‌های فرعی متعدد (Domain Sharding) که در HTTP1.1 برای غلبه بر محدودیت تعداد کانکشن‌ها رایج بودند، در HTTP2 دیگر لازم نبوده و حتی ممکن است کارایی را کاهش دهند. |
| چگونه می‌توانم از HTTP2 استفاده کنم؟ | این پروتکل باید توسط نرم‌افزار وب‌سروری که سایت شما روی آن میزبانی می‌شود (مانند Apache, Nginx, LiteSpeed) پشتیبانی و فعال شده باشد. نیازی به تغییر در کد اصلی وب‌سایت نیست. |
وب‌سایت خود را به نسل جدید سرعت وب مجهز کنید!
تکنیک‌های دیگر HTTP2 برای افزایش سرعت
HTTP2 تنها به Multiplexing محدود نمی‌شود و تکنیک‌های دیگری هم برای بهبود سرعت دارد :
- فشرده‌سازی اطلاعات اضافی (هدرها): همراه هر درخواست و پاسخ، اطلاعات اضافی مثل جزئیات مرورگر یا سرور ارسال می‌شود . HTTP2 این اطلاعات را فشرده می‌کند تا حجم کمتری داشته باشند و در نتیجه سریع‌تر منتقل شوند . این مثل این است که روی جعبه‌های وسایل به جای نوشتن توضیحات طولانی، از خلاصه‌نویسی یا کد استفاده کنیم .
- ارسال اطلاعات قبل از نیاز (Server Push): سرور می‌تواند فایل‌هایی (مانند فایل‌های CSS یا جاوااسکریپت اصلی) را که می‌داند مرورگر قطعاً برای نمایش صفحه به آن‌ها نیاز دارد، حتی قبل از اینکه مرورگر آن‌ها را رسماً درخواست کند، برایش بفرستد. این کار مانند این است که دوستانتان برخی از وسایل ضروری را پیش‌بینی کرده و قبل از اینکه شما به آن‌ها بگویید “لطفاً این را بیاورید”، دم دستتان گذاشته باشند . این باعث صرفه‌جویی در زمان درخواست آن فایل‌ها می‌شود.
نتیجه نهایی برای وب‌سایت شما و سئو
تمام این بهبودها چه نتیجه‌ای دارند؟ نتیجه اصلی سرعت بسیار بالاتر در بارگذاری وب‌سایت‌ها است، به خصوص در سایت‌هایی که محتوا و فایل‌های زیادی دارند.
این سرعت بالا دو مزیت بسیار مهم دارد که مستقیماً با سئو (بهینه‌سازی برای موتورهای جستجو) مرتبط است :
- تجربه کاربری بهتر: کاربران از سایت‌های سریع لذت بیشتری می‌برند و احتمال اینکه در سایت بمانند و با آن تعامل کنند، افزایش می‌یابد . تجربه کاربری خوب یکی از اهداف مهم سئو است.
- تاثیر بر رتبه‌بندی در گوگل و موتورهای جستجو: سرعت سایت یکی از فاکتورهای مهم است که موتورهای جستجو مانند گوگل هنگام رتبه‌بندی وب‌سایت‌ها در نتایج جستجو به آن توجه می‌کنند . گوگل حتی معیارهای مشخصی به نام Core Web Vitals دارد که مستقیماً با سرعت و پایداری بارگذاری صفحه مرتبط هستند و بر رتبه سایت تاثیر می‌گذارند . HTTP2 با افزایش سرعت، به بهبود این معیارها کمک می‌کند .
بنابراین، استفاده از HTTP2 نه تنها باعث می‌شود بازدیدکنندگان سایت شما تجربه بهتری داشته باشند ، بلکه می‌تواند به طور مستقیم و غیرمستقیم به بهبود جایگاه وب‌سایت شما در نتایج جستجو و در نهایت موفقیت در سئو کمک کند .
تفاوت‌های کلیدی HTTP2 با HTTP1.1 و مزایای آن:
- استفاده از داده‌های باینری (دودویی): در حالی که HTTP1.1 از داده‌های متنی استفاده می‌کند، HTTP2 داده‌ها را در قالب باینری (دودویی) منتقل می‌کند. این قالب باینری نسبت به فرمت متنی در HTTP1.1 کارآمدتر بوده و در سراسر شبکه بازدهی بیشتری دارد.
- فشرده‌سازی هدرها: اطلاعات هدر در درخواست‌ها و پاسخ‌های HTTP1.1 به صورت تکراری و بدون فشرده‌سازی ارسال می‌شد. در HTTP2، این هدرها فشرده می‌شوند (با استفاده از HPACK). این کار میزان داده‌ای که بین مرورگر و سرور رد و بدل می‌شود را کاهش داده و به بهبود عملکرد کمک می‌کند. تحقیقات نشان داده که فشرده‌سازی هدر می‌تواند تا 30 درصد در افزایش سرعت لود وب‌سایت‌ها مؤثر باشد.
- مالتی‌پلکسینگ (Multiplexing) یا چندگانه‌سازی: این یکی از مهمترین تفاوت‌ها و مزایای HTTP2 است. در HTTP1.1، تنها یک درخواست می‌توانست روی یک کانکشن TCP ارسال و پاسخ آن دریافت شود، که منجر به صف و تاخیر (Head-of-Line Blocking) می‌شد. HTTP2 امکان ارسال چندین درخواست و دریافت چندین پاسخ را به طور همزمان بر روی یک کانکشن واحد TCP فراهم می‌کند. این کار نیاز به ایجاد چندین کانکشن موازی را که مرورگرها در HTTP1.1 برای افزایش سرعت انجام می‌دادند، از بین می‌برد و تأخیر ناشی از انتظار برای در دسترس قرار گرفتن کانکشن را حذف می‌کند. با مالتی‌پلکسینگ، مرورگر می‌تواند تمامی منابعی را که در صفحه (DOM) نیاز دارد، بدون نیاز به انتظار برای تکمیل دانلود منابع قبلی، درخواست دهد. این موضوع به وضوح در نمودارهای Waterfall تفاوت این دو پروتکل قابل مشاهده است؛ در HTTP1.1 دانلود فایل‌ها به صورت آبشاری و پشت سر هم دیده می‌شود، در حالی که در HTTP2 بسیاری از فایل‌ها به صورت موازی شروع به دانلود می‌کنند.
- Server Push: با استفاده از Server Push در HTTP2، سرور می‌تواند فایل‌ها یا داده‌هایی را که می‌داند مرورگر برای نمایش صفحه به آن‌ها نیاز دارد (مانند فایل‌های CSS، JavaScript، فونت‌ها)، قبل از اینکه مرورگر به‌طور صریح آن‌ها را درخواست کند، برایش ارسال کند. در HTTP1.1، مرورگر ابتدا سند HTML را دانلود و تجزیه می‌کند و سپس برای منابع مورد نیاز مانند تگ‌های <script> یا <link>, درخواست‌های جداگانه ارسال می‌کند. این فرآیند رفت و برگشتی (اصطلاحاً “پینگ پنگی”) باعث تاخیر می‌شود. Server Push این تاخیر را با ارسال پیشگیرانه منابع حیاتی کاهش می‌دهد، که به معنی بارگذاری سریع‌تر صفحه و تجربه کاربری بهتر است.
- Asynchronous بودن: HTTP2 اصطلاحاً Asynchronous است، به این معنی که سرور لازم نیست پاسخ‌ها را به همان ترتیبی که درخواست‌ها را دریافت کرده است، ارسال کند. این انعطاف‌پذیری در ارسال پاسخ‌ها نیز به افزایش سرعت کمک می‌کند، زیرا پاسخ‌های سریع‌تر و با حجم کمتر می‌توانند زودتر ارسال شوند.
این ویژگی‌ها در مجموع باعث می‌شوند که HTTP2 نسبت به HTTP1.1 عملکرد بسیار بهتری داشته باشد. در مقایسه با HTTP1.1 و با فرض استفاده از پروتکل امن HTTPS، HTTP2 می‌تواند تا چند برابر سریع‌تر عمل کند.
| ویژگی (Feature) | HTTP1.1 | HTTP2 | توضیح مختصر مزیت HTTP2 |
| قالب انتقال داده | متنی (Text-based) | باینری (Binary) | پردازش سریع‌تر و کارآمدتر، خطای کمتر |
| مدیریت اتصالات | چندین اتصال TCP برای موازی‌سازی محدود | یک اتصال TCP واحد برای تمام درخواست‌ها و پاسخ‌ها | کاهش سربار ایجاد اتصالات متعدد |
| نحوه ارسال درخواست/پاسخ | ترتیبی و مسدودکننده (Sequential/Blocking) | چندگانه و غیرمسدودکننده (Multiplexed/Non-blocking) | بارگذاری موازی منابع بدون انتظار برای اتمام قبلی‌ها |
| مسدود شدن سر خط (Head-of-Line Blocking) | وجود دارد (در سطح HTTP) | تا حد زیادی رفع شده (در سطح HTTP) | جلوگیری از تأخیر در بارگذاری به دلیل یک منبع کند |
| فشرده‌سازی هدرها | ندارد یا بسیار ابتدایی | کارآمد با الگوریتم HPACK | کاهش حجم داده‌های تکراری و افزایش سرعت |
| ارسال پیشگیرانه سرور (Server Push) | ندارد | دارد | ارسال منابع مورد نیاز قبل از درخواست مرورگر، کاهش تأخیر |
| نیاز به رمزنگاری (HTTPS) | اختیاری | عملاً الزامی (توسط مرورگرهای اصلی پیاده‌سازی شده) | افزایش امنیت به عنوان یک الزام عملی |
| تکنیک‌های بهینه‌سازی مرتبط | ترکیب فایل‌ها (Combine), پارتیشن‌بندی دامنه (Domain Sharding) | اغلب غیرضروری یا حتی مضر | ساده‌سازی فرآیند توسعه و نگهداری |
با یک ارتقای فنی، امتیاز سرعت و رتبه سئوی خود را بهبود بخشید!
تاثیر HTTP2 بر SEO:
همانطور که پیشتر اشاره شد، سرعت سایت یکی از عوامل بسیار مهم در تجربه کاربری (UX) است و گوگل اهمیت زیادی به تجربه کاربری می‌دهد. معیارهای Core Web Vitals گوگل که بخش مهمی از فاکتورهای رتبه‌بندی هستند (مانند LCP – Largest Contentful Paint و FID – First Input DelayINP – Interaction to Next Paint و CLS – Cumulative Layout Shift) مستقیماً تحت تأثیر سرعت بارگذاری و تعامل‌پذیری صفحه قرار دارند. استفاده از HTTP2 به دلیل بهبودهای بنیادین در نحوه انتقال داده‌ها، مستقیماً باعث کاهش زمان بارگذاری صفحه شده و می‌تواند در بهبود معیارهای Core Web Vitals و در نتیجه رتبه‌بندی سایت در نتایج جستجو مؤثر باشد.
برای سفارش‌دهندگان پروژه سئو، این بدان معناست که انتخاب زیرساخت میزبانی (هاست یا سرور) که از HTTP2 پشتیبانی کند، یک سرمایه‌گذاری مهم در جهت بهبود عملکرد سایت و پتانسیل بالاتر برای موفقیت در سئو است. برای کارشناسان سئو، فعال بودن HTTP2 روی سرور یکی از اولین بررسی‌های فنی (Technical SEO) است و درک مزایای آن به آن‌ها کمک می‌کند تا بهینه‌سازی‌های لازم را بر اساس این پروتکل انجام دهند.
تغییر در تکنیک‌های بهینه‌سازی:
با معرفی HTTP2، برخی تکنیک‌های بهینه‌سازی که در دوران HTTP1.1 رایج و مفید بودند، دیگر منسوخ شده و حتی ممکن است مضر باشند. به عنوان مثال:
- ترکیب کردن فایل‌های CSS و JavaScript (Combine Files): در HTTP1.1 برای کاهش تعداد درخواست‌ها (به دلیل محدودیت کانکشن‌ها) مرسوم بود که چندین فایل CSS را در یک فایل بزرگ و چندین فایل JavaScript را در فایل دیگری ترکیب کنند. با مالتی‌پلکسینگ در HTTP2، تعداد درخواست‌ها کمتر مسئله‌ساز است. ترکیب کردن فایل‌ها باعث ایجاد یک فایل بزرگ می‌شود که کش کردن آن دشوارتر است و هر تغییر کوچکی در یکی از فایل‌های اصلی، نیاز به دانلود مجدد کل فایل ترکیب شده را ایجاد می‌کند. در HTTP2، نگه داشتن فایل‌ها به صورت جداگانه (فایل‌های CSS یا JS مجزا) اغلب بهتر است، زیرا تغییر در یک فایل کوچک، تنها نیاز به دانلود مجدد همان فایل را دارد. استفاده از این تکنیک‌های قدیمی در بستر HTTP2 می‌تواند تأثیر معکوسی بر سرعت داشته باشد.
- Domain Sharding: در HTTP1.1 برای افزایش تعداد کانکشن‌های همزمان، وب‌مسترها منابع سایت را روی ساب‌دامنه‌های مختلف قرار می‌دادند (مثلاً تصاویر روی images.example.com، فایل‌های JS روی js.example.com). این کار باعث می‌شد مرورگر بتواند با هر ساب‌دامنه چندین کانکشن همزمان برقرار کند و تعداد کلی کانکشن‌های موازی افزایش یابد. در HTTP2 که مالتی‌پلکسینگ امکان ارسال درخواست‌های متعدد روی یک کانکشن واحد را می‌دهد، Domain Sharding کاملاً غیرضروری است و حتی می‌تواند به دلیل نیاز به انجام فرآیندهای DNS Lookup و TLS Handshake برای هر ساب‌دامنه، سربار (overhead) اضافه ایجاد کند.
درک این تغییرات برای متخصصان سئو تکنیکال حیاتی است تا استراتژی‌های بهینه‌سازی خود را مطابق با پروتکل‌های مدرن به‌روز کنند.
آیا وب‌سایت شما هنوز با تکنولوژی قدیمی و کند کار می‌کند؟
نیاز به HTTPS:
یکی از نکات مهم در مورد HTTP2 این است که اگرچه در استاندارد اولیه HTTP2 الزام قطعی بر استفاده از HTTPS (اتصال رمزنگاری شده با TLSSSL) وجود نداشت، اما عملاً تمام مرورگرهای اصلی (مانند Chrome، Firefox، Safari، Microsoft Edge و مرورگرهای مبتنی بر Blink) HTTP2 را فقط بر روی اتصالات امن (HTTPS) پیاده‌سازی کرده‌اند. بنابراین، برای بهره‌مندی از مزایای HTTP2، فعال‌سازی گواهی SSL و استفاده از HTTPS برای وب‌سایت شما عملاً ضروری است. برای کارفرما، این به معنی نیاز به تهیه و نصب گواهی SSL است که البته امروزه با گواهی‌های رایگان مانند Let’s Encrypt و اهمیت HTTPS برای امنیت و رتبه‌بندی (گوگل صراحتاً HTTPS را یک فاکتور رتبه‌بندی می‌داند)، این یک هزینه یا چالش اضافی محسوب نمی‌شود و به بخشی استاندارد از راه‌اندازی هر وب‌سایت تبدیل شده است.
چگونه بفهمیم سایت ما از HTTP2 استفاده می‌کند و چگونه آن را فعال کنیم؟
برای بررسی اینکه آیا وب‌سرور شما از HTTP2 پشتیبانی می‌کند، ابزارهای آنلاین مختلفی وجود دارند، مانند http2.pro یا بخش Waterfall در ابزارهای تست سرعت سایت مانند GTmetrix. در ابزار GTmetrix، در بخش Waterfall و کنار هر منبع، پروتکل استفاده شده نمایش داده می‌شود. همچنین با استفاده از دستور curl در خط فرمان سرور می‌توانید وضعیت پشتیبانی از HTTP2 را بررسی کنید. در مرورگر کروم نیز می‌توانید با باز کردن Developer Tools (معمولاً با فشردن F12)، رفتن به تب Network، راست کلیک روی هدر ستون‌ها و انتخاب گزینه Protocol، ستون پروتکل را فعال کرده و ببینید کدام پروتکل برای دانلود منابع استفاده می‌شود.
برای فعال‌سازی HTTP2، شما به دسترسی به تنظیمات وب‌سرور خود نیاز دارید. این پروتکل باید توسط نرم‌افزار وب‌سرور شما پشتیبانی و فعال شده باشد. اکثر وب‌سرورهای رایج مانند Apache، Nginx، LiteSpeed و Microsoft IIS مستقیماً از HTTP2 پشتیبانی می‌کنند یا ماژول‌های لازم برای این کار را دارند.
- برای Nginx: نیاز به ویرایش فایل پیکربندی سایت خود دارید (معمولاً در مسیر etcnginxsites-availableyour_site_conf). باید کلمه http2 را به خطوط listen مربوط به پورت 443 (HTTPS) اضافه کنید. همچنین توصیه می‌شود مجموعه‌های رمزنگاری (Cipher Suites) را به‌روزرسانی کنید تا فقط از گزینه‌های امن و مدرن استفاده شود. پس از اعمال تغییرات، باید تنظیمات Nginx را تست کرده و سپس سرویس Nginx را مجدداً راه‌اندازی کنید.
- برای Apache: نیاز به فعال کردن ماژول mod_http2 دارید. سپس در فایل پیکربندی وب‌سایت (معمولاً در مسیر etcapache2sites-availableyour_site_conf.conf) یا فایل تنظیمات سراسری، خط Protocols h2 http1.1 را اضافه یا به‌روزرسانی کنید. همچنین ممکن است نیاز به پیکربندی MPM (Multi-Processing Module) آپاچی داشته باشید؛ MPM Event برای HTTP2 مناسب‌تر از MPM Prefork است و باید فعال شود. پس از تغییرات، سرویس Apache را Restart کنید.
- برای LiteSpeed: می‌توانید از پنل مدیریتی LiteSpeed (WebAdmin Console) استفاده کنید. در قسمت Configuration و سپس Listeners، لیسنر مورد نظر را انتخاب کرده و گزینه Enable HTTP2 را فعال کنید. سپس تغییرات را ذخیره و LiteSpeed را مجدداً راه‌اندازی کنید.
برای استفاده از HTTP2 بر روی هاست‌های اشتراکی، این موضوع کاملاً به شرکت ارائه‌دهنده خدمات میزبانی شما بستگی دارد که آیا این پروتکل را بر روی سرورهای خود فعال کرده‌اند یا خیر. در سرورهای اختصاصی یا مجازی، کنترل بیشتری دارید و می‌توانید خودتان HTTP2 را فعال کنید. نکته مهم این است که فعال‌سازی HTTP2 نیازی به تغییر در سورس‌کد خود وب‌سایت ندارد و کدی که بر روی HTTP1.1 کار می‌کند، بر روی HTTP2 نیز اجرا خواهد شد.
محدودیت‌های احتمالی HTTP2:
مانند هر فناوری دیگری، HTTP2 هم ممکن است چالش‌ها و محدودیت‌هایی داشته باشد، اگرچه مزایای آن بسیار بیشتر هستند.
- ذخیره‌سازی منابع سمت کلاینت: با Server Push، سرور منابع را به مرورگر می‌فرستد، اما کلاینت (مرورگر) کنترل کاملی بر روی اینکه کدام منابع Push شده را ذخیره کند ندارد. این ممکن است منجر به ارسال منابعی شود که مرورگر از قبل در کش خود دارد، که نوعی اتلاف پهنای باند است.
- ناسازگاری کامل با سیستم‌های قدیمی: اگرچه HTTP2 بهبود یافته است، اما با HTTP1.1 سازگاری کامل ساختاری ندارد (به دلیل لایه فریمینگ باینری). با این حال، وب‌سرورها و مرورگرهای مدرن به خوبی این تفاوت را مدیریت می‌کنند و در صورت عدم پشتیبانی از HTTP2، به صورت خودکار به HTTP1.1 بازمی‌گردند. مشکل اصلی ممکن است با سیستم‌ها یا کتابخانه‌های بسیار قدیمی رخ دهد که اصلاً از HTTP2 پشتیبانی نمی‌کنند.
- نیاز به HTTPS: همانطور که ذکر شد، مرورگرها عملاً استفاده از HTTPS را اجباری کرده‌اند. این برای سیستم‌ها و دستگاه‌های قدیمی که از SSLTLS پشتیبانی نمی‌کنند یا پیکربندی درستی ندارند، ممکن است دردسرساز شود.
- توسعه مداوم: هر فناوری جدید در حال توسعه است و ممکن است برخی ویژگی‌های بسیار جدید در همه مرورگرها به طور کامل پشتیبانی نشده باشند. اما HTTP2 از سال 2015 استاندارد شده و پشتیبانی گسترده‌ای دارد.
با وجود این محدودیت‌ها، مزایای HTTP2 در افزایش سرعت و کارایی وب، آن را به یک استاندارد ضروری در وب مدرن تبدیل کرده است. با توجه به اهمیت روزافزون سرعت سایت برای کاربران (به خصوص کاربران موبایل) و موتورهای جستجو مانند گوگل، زمان مناسبی برای مهاجرت به HTTP2 و اطمینان از پشتیبانی سرور از این پروتکل فرا رسیده است.
برای متخصصان سئو و کسانی که در حوزه وب فعالیت می‌کنند یا می‌خواهند پروژه سئو سفارش دهند، درک اینکه HTTP2 چیست و چه تأثیری بر سرعت و عملکرد سایت دارد، بسیار مهم است. این نه تنها یک موضوع فنی است، بلکه مستقیماً با تجربه کاربری و در نهایت موفقیت آنلاین سایت شما در ارتباط است.
سوالات متداول
آیا فعال‌سازی HTTP2 ممکن است باعث کندی سایت من شود؟
خیر، دقیقاً برعکس. HTTP2 به طور خاص برای افزایش سرعت و کارایی وب‌سایت‌ها طراحی شده است.
آیا همه شرکت‌های هاستینگ (میزبانی وب) از HTTP2 پشتیبانی می‌کنند؟
لزوماً خیر. اگرچه امروزه اکثر شرکت‌های معتبر هاستینگ، به خصوص در پلن‌های سرور مجازی (VPS) و اختصاصی، از HTTP2 پشتیبانی می‌کنند و آن را فعال کرده‌اند، اما ممکن است برخی پلن‌های هاست اشتراکی ارزان‌تر یا قدیمی‌تر هنوز از HTTP1.1 استفاده کنند.
آیا برای استفاده از HTTP2 باید کدهای وب‌سایت (HTML, CSS, JavaScript) خود را تغییر دهم؟
خیر. HTTP2 یک بهبود در لایه انتقال و نحوه ارتباط مرورگر و سرور است. تمام کدها و برنامه‌هایی که روی HTTP1.1 کار می‌کنند، بدون نیاز به هیچ تغییری روی HTTP2 نیز کار خواهند کرد.
آیا استفاده از HTTPS (اتصال امن) برای فعال‌سازی HTTP2 اجباری است؟
از نظر فنی در استاندارد اولیه اجباری نبود، اما در عمل بله، اجباری است.
تفاوت اصلی بین HTTP2 و HTTP3 چیست؟
اصلی‌ترین تفاوت در پروتکل لایه انتقال (Transport Layer Protocol) است. HTTP2 (مانند HTTP1.1) بر روی پروتکل TCP کار می‌کند.
